03-05-2017 - Nieuws, Wielrenblad

De Alternatieve – report

Een kop koffie drinken net voor zonsopkomst, daar moet een goede reden voor zijn. En die was er. Ik had een afspraak staan om om 08:15 in Gravoeren, net over de grens van Maastricht in België, te gaan fietsen. Hier startten twee fietsmaten en ik bij de Alternatieve. De Alternatieve, de naam zegt het al: noem het ‘afwijkend’ of ‘anders’ dan het normale. En dat is het, een alternatief voor de massale toertochten. De Alternatieve is afwijkend door zijn kleinschaligheid en anders door zijn avontuurlijke route over onbekende weggetjes met brutale klimmetjes.

Door: Marcel Liu

de alternatieve ronde belgie 4

De eerste Alternatieve dateert toch alweer zeven jaren terug. Je kan het gezien de jaren en het aantal starters een well kept secret noemen. Ze begonnen met 250 deelnemer en – ja je leest het goed – ze gaan nooit over het maximum van 1500 starters heen. Dit jaar waren ze 6 weken voor de start uitverkocht, terwijl ze gemakkelijk 2500 tot 3000 startnummers hadden kunnen verkopen. Maar dat valt duidelijk niet in hun filosofie, “groot door klein te blijven”.

Gezien de weersvoorspelling trokken we erop uit in onze rainman pakkies. Je kent ze wel, dat zijn deze geweldige, normaal gesneden fietskleding setjes met een waterdicht ademend membraan. We dachten zo deze de koude ochtendgloren beter te kunnen trotseren. Maar anders dan de voorspelde enkele druppel, regende het uiteindelijk de gehele dag. Van miezer tot een ordelijke bui, we startten nat en dat bleven we de gehele 130 kilometer lange tocht. Gehuld in kekke pakkies, hi-vis regenoverschoenen en neopreen handschoen waren we er meer dan klaar voor. Droog of nat: we happily ride all weather.

Binnen de eerste 20km begonnen we al gelijk aan de eerste gelijkmatig klim die met stevige percentages van 8 tot 11% naar boven knalde. Dat maakt deze beklimming een pittig eerste alternatief. De Côte de Sarolay, klimt in nog geen kilometer ruim 70 meter. Drie dingen waren ons klip en klaar: we waren nu goed opgewarmd, nat en de dag kon wel eens zwaar worden. We rolden op onze eerste afdaling op ons gemakje naar beneden. Het was immers nat en in België weet je nooit wat je te wachten staat tot je de bocht door bent. Bovendien hadden we nog dertien klimmetjes te gaan, waaronder een heroïsche bekende naam: de Rue Tesny! Je wordt al heerlijk opgevrolijkt door een bordje die ons fietsertjes waarschuwt voor percentages van 17%. Vervolgens lag er een puik stukje asfalt omhoog op de 700m lange klim. Maar van eerlijke verkeersborden was geen sprake. De werkelijke percentage op mijn klokje gaven 19% tot zelfs 22% steil aan! Phoehee kleppers en beukers, hier stoemp je de gehele weg op je tandvlees omhoog of je loopt stiekem een stukje.

Hiervóór waren we echter gekomen, om flinke klimkilometers te maken. Vooraf lonkte De Alternatieve al door dergelijke stevige, bekende en onbekende klimmetjes, maar dat het zo’n dappere en heroïsche tocht zou worden, hadden de meeste starters niet verwacht. Zo werd de ‘pech onderweg servicewagen’ een super bezemwagen. Veel fietsers besloten onderweg om een kortere afstand te rijden. Maar er waren ook genoeg verkleumde fietsers die besloten niet door te fietsen en zich te laten oppikken door de organisatie. Die reageerden creatief, snel en super goed om mensen terug naar de start te brengen.

Wij vroegen ons op een splitsing nog heel even af of we ook niet een ‘alternatieve Alternatieve’ (lees: een kortere variant) zouden gaan rijden. Maar we besloten dat niet te doen. Toen ik een kwartier later in een afdaling achter me een redelijke knal hoorde en kort daarop de roep “LEK, LEK!” moesten we wel even stoppen. Al stilstaande in de kou met deze platte band, vroeg ik me af of we wel het goede besluit hadden genomen om door te rijden. Deze gedachte werd direct beloond met het openzetten van de hemelpoorten boven ons. Een stortbui knalde zich op ons alsof ze daarboven de kleuren van mijn kleurige fietsframe wilde spoelen. Na de bandenwissel gingen we vlug weer op pad om ons nogmaals op te warmen en de laatste 60 kilometer af te leggen om gezond en voldaan deze geweldig georganiseerde tocht te beëindigen.

De Alternatieve toonde zich overigens ook creatief bij de verzorgingsposten, waar ze het net even iets anders doen. Zo stationeerden zij zich in een kasteel en boden ze andere snacks aan dan je zou verwachten. Ik had bijvoorbeeld nog nooit eerder borrelnootjes of een stokbroodje ham/kaas gezien bij een verzorgingspost, naast de bekende snacks zoals sportrepen, wafels, banen en ontbijtkoek. Het enige minpuntje was de après-bike snack in de vorm van een bokworstbroodje met mosterd. Dus een tip voor de organisatie: wij weten zeker dat meer mensen met meerdere snack alternatieven graag iets langer blijven hangen voor een gezellig hapje en een drankje.

Maar wat voelden wij ons voldaan na het finishen van de Alternatieve. De Alternatieve is al geen gemakkelijke tocht als het een zonnige blue bird dag is. Degenen die de Alternatieve kennen, gebruiken deze vaker als een serieuze voorbereiding op de welbekende Alpentochten. Maar op een dag als deze mag je jezelf terecht dapper of heroïsch noemen. Deze tocht heeft alles wat je verwacht van een klassieker cyclo tegenhanger in het voorjaar. Wij zouden de Alternatieve zo weer rijden vanwege de kleinschaligheid, het saamhorigheidsgevoel tijdens de tocht en natuurlijk de geweldige route zelf. Dus wens je eens het gevoel van een heroïsche klassieker gevoel, maar niet per se bij een grote massale tocht met een naam, dan is de Alternatieve hét alternatief voor jou.

 van