Mechanische doping, hoe werkt het?

De Vlaamse Femke van den Driessche had afgelopen weekend de eerste dubieuze primeur te pakken, de wielrenster was namelijk de eerste wielerprof die betrapt werd op het gebruik van mechanische doping. De coureur had namelijk een klein hulpmotortje verborgen in het frame van de fiets.

In een van de racefietsen van de 19-jarige wielrenster uit Aalst werd een klein motortje gevonden. Het verboden hulpmiddeltje was goed voor zo’n 250 extra watt aan vermogen.

Het motortje kan op verschillende plaatsen op de fiets gemonteerd worden. De eerste plaats die zich uitstekend leent voor deze vorm van doping is het frame van de fiets. Daarnaast kan het hulpmiddel ook onder de zadel worden bevestigd of simpelweg in een lege bidon. Vervolgens detecteert een sensor vlakbij de drijfassen de snelheid van de renner en wordt de informatie door gecommuniceerd naar de motor. Wanneer de coureur harder rijdt schakelt de motor automatisch bij.  Een andere optie om extra vermogen te verkrijgen is door een hendel vlak onder het stuur te monteren. Wanneer de coureur deze overhaalt springt de motor in actie, echter is deze invulling makkelijk te detecteren tijdens een controle en wordt dus niet gebruikt.

Hoe past men de controle hierop aan?

De vondst van het verboden hulpmiddel was het startsein voor de UCI om haar dopingcontrole aan te scherpen en te verbreden. Zo werden de fietsen gedurende het WK veldrijden in de materiaalzone gecontroleerd door officials, die met een Ipad de fiets van onder naar boven scande.

Meer informatie over wielrennen en nog veel meer? Check onze website.