De tocht van Harm: Road To The Ride – Update

Inmiddels zijn de weken voorbij gevlogen. Vele uren op de Canyon beginnen zijn vruchten af te werpen. De afgelopen periode heeft een groot deel van mijn leven zich gericht op de voorbereiding op The Ride, met name op conditioneel gebied. Gemiddeld heb ik ongeveer om de dag op de fiets gezeten, variërend van een korte rit van 1 a 2 uurtjes, tot een gehele dag op de fiets.

Tekst: Harm Spoelstra

Tijdens deze ritten heeft Robic een trainingsschema gemaakt, wat ik zoveel mogelijk heb gevolgd. Zeker qua tijdsplanning was dit soms nog een uitdaging om de geplande uren te kunnen rijden. Gelukkig bied vroeg opstaan vaak een uitkomst. Op die manier kon ik bv. s ochtends al twee uurtjes trappen en toch om 8 uur op het werk zijn. Ja, da’s best vroeg opstaan. Maar op deze manier was het toch mogelijk om de hoeveel geplande trainingsuren in een week te proppen.

Wat ook niet altijd meeviel waren de trainingsblokken met een hogere hartslag. Het gros van mijn ritten combineer ik op een of andere manier mijn woon-werk ritten, dus tussen Amsterdam en Zandvoort. Als je dan op D3 niveau wilt gaan rijden, dan gaat dat hard. En als het schema zegt: 10 minuten in D3, dan gaat het erg lang erg hard. Over het fietspad langs de vaart is dit nog te doen, maar zelfs door de polders kom je hier een daar een dorpje tegen. Of een rotonde. Of andere mensen. En die zijn er niet altijd van gediend dat ik met soms 40 km/h plus snelheden voorbij kom zoeven. ‘Moest van Maarten ( de trainer)’ roep ik dan maar.

Maar..zoals ik al zei heeft al dit getrain ook geholpen. De eerste fase bestond voornamelijk wennen aan een hogere cadans, dat wil zeggen meer rondes per minuut draaien. Hierdoor worden er andere spieren aangesproken die de krachtsinspanning langer vol kunnen houden. Gezien mijn mountainbike gewoontes van lekker zwaar trappen was dit met name de eerste drie weken echt een ommekeer. Maar langzaam maar zeker wende mijn lichaam aan deze manier van belasting en ervaar ik inmiddels de voordelen. Doordat je sneller ronddraait heb je ook tussen je oren het gevoel dat je wat lichter trapt, dus met wat minder belasting.

Naast cadans lag de focus ook op de hartslagzones D1 en D2. Door in deze zones te trainen werk je eigenlijk aan je basisconditie, die bij mij niet zo best was. Hierin heb ik door de weken echt kunnen zien dat ik meer inspanning kan leveren met dezelfde hartslag, ofwel: ik kan harder rijden met dezelfde inspanning. Deze trainingen bestonden voornamelijk uit wisselende tempo’s in de beide zones.

De laatste 3 a 4 weken is de focus van deze blokken verschoven naar de D3 zone, dus kracht/weerstand training. Dus geen ontspannen blokjes meer, maar flinke inspanning leveren. Omdat dit zoals ik eerder aangaf tijdens woon-werk verkeer niet altijd even makkelijk was, heb ik hiervoor de enige hoogtemeters in de buurt opgezocht: het Kopje van Bloemendaal. Uur na uur heb ik het het ‘achtje van de Kneet’ gereden. Maar als het goed genoeg is voor Kneteman, dan was het ook vast goed genoeg voor mij.
Ondanks dat de hoogtemeters geen vergelijking zijn met wat ik straks ga tegenkomen, was het wel een goede kennismaking met klimmen.

The Ride begint nu al aardig dichtbij te komen, nog een paar weken in de beugels en dan maar eens zien of ik er klaar voor ben…

Meer? Je kunt me volgen op instagram en strava.